Le'Mitz!

* nasa larawan si Mitz, ako (Marvin) at si Milky*

Of Goodbyes and Betrayals

My friend Mitz and I were having a conversation this morning...ok, actually, it's more of a chit chat 'cause we're counting the Mont Blanc inventory that time.

Napag-usapan kase namin 'yung status nya sa hotel...she's leaving by the end of August after 5 years of working with Hyatt.

Although palagi naman nyang nababanggit sa aming mga kaibigan nya na she's leaving, marami pa rin sa hotel ang nagulat ng sabihin nya finally that her resignation paper is already accepted. Kung noon eh inookray ko sya na palagi na lang syang may press release na aalis sya pero hindi naman matutuloy, this time, to be honest, I felt the loss immediately. Isa sya sa mga kaibigan ko na talagang nakakabasa ng ikinikilos at ng ugali ko kahit na hindi pa ko nagsasalita. Psycho rin kase sya.

I realized na ang feeling of goodbye pala ay may pagkakapareho sa feeling of betrayal. Kase, may times na pareho silang unpredictable at parehong nangangailangan ng acceptance.

Unpredictable dahil minsan malalaman mo na lang na "this is it!" na pala kahit na alam mong posibleng dumating talaga 'yon...

Acceptance dahil mas madaling maka-cope up ang damdamin natin kapag tinanggap natin na once in a while, it happens to anyone... defense mechanism.

**********************************************************************************

Come Out, Come Out...Wherever You Are

Speaking of psycho, naalala ko yung first time that we met. Bago pa lang ako noon sa Hyatt ( sa Dubai ) and my supervisor was showing me around to meet people from different departments. Mitz was working in the Business Centre then. Akala ko, sya yung Executive Secretary noon kase ang sosyal nyang tignan. Very well dressed and made up. Pero ramdam ko na may pagka-luka luka sya. We were very formal then and I was not that "loud" with my gender when we were introduced. Pero alam ko, ramdam nya ang pagkababae ko...ahihihihihi...

Minsan, naabutan ko syang lumalafang sa cafeteria. Maraming mga Filipino noon ang parang palihim na tumitingin sa akin. Siguro, meron silang mga tanong tungkol sa akin na maaaring hindi nila maitanong ng diretso. O, siguro, psycho lang talaga ako. Hindi kasi ako makiri that time. Malamang, dahil hindi naman ako bruskong umasta, at may pagkamalamya talaga ako, gusto marahil nilang ma-confirm sa akin kung bading ba ako o hindi. Pero wala namang nagkakalakas loob. Basta nararamdaman ko lang na parang ganun. May pagka-psycho nga ako, di ba?

Hindi ko alam kung naghihintay lang sya ng pagkakataon. Pero nang makita nya ako na naghahanap ng mauupuan, bigla ba namang pasigaw nya akong tinawag na, "Bakla! Dito ka umupo sa tabi ko!"

Natatawa na lang akong lumapit sa kanya at halos sabay kaming nagtawanan habang nakatingin sa amin ang napakaraming tao na nakaintindi ng sinabi nya. Nasagot na rin sa wakas ang mga tanong na naglalaro sa isipan nila. Pagkatapos noon, marami ang nagsabi at nagbiro na," Sabi ko na nga ba girl ka eh!". Nakakatawa pero sinuklian ko na lang sila ng isang matamis na ngiti. Wala naman akong itinatago eh.

**********************************************************************************
A Wolf in A Sheep's Clothing

Kaninang nag-uusap kami, tinanong nya ako kung ano na ang update sa akin. Kagagaling lang kase nya ng bakasyon at tamad naman talaga syang magbasa ng blog ko kaya nagpakwento sya sa akin.

Sinabi ko ang mga kaganapan sa buhay ko at talagang nagulat sya sa mga rebelasyon ko! ahihihihihi...Noong una, natatawa pa sya at kung ano ano ang pumasok na subject sa usapan namin. Kung saan saan napunta ang usapan - pati Caladryl, relong Concorde, Bicol, Visayas at birthday gift nadamay! ahihihhihihi...

Nasa kalagitnaan kami ng pag-uusap nang nag-init talaga ang ulo nya at sinabi nyang, "...sana, tinanong mo sya kung alam ba nya ang ibig sabihin ng kaibigan!" Kinalma ko sya at sinabi kong huwag syang mag-alala dahil tapos na ang isyu. Hindi ko na rin balak pang buhayin. At lalong wala akong ka-balak-balak na makipag-usap. Actually, sinabi ko sa kanya na nag-try na makipag-usap sa akin...pero hanggang ngayon, hindi nya alam kung bakit kami nagkakaganito. Natawa sya sabay iling - senyales na may sasabihin syang sarkastiko.

"T'***ina! Maang-maangan?...mahirap kausapin at paliwanagan ang mga taong ganyan...". Hindi nga ako nagkamali - at pareho pa kami ng naisip! At nang sinabi nya na, "...ganyan talaga. Hindi mo kontrolado ang lahat.", alam ko na patungkol na rin ito sa pangyayari sa buhay nya ngayon.

**********************************************************************************

Beating A Dead Horse

Maraming sapantaha sa kanyang pag-alis. Nasabay pa sa pag-alis ng pinakapinuno namin. Maraming tao ang iniuugnay ang pag-alis nilang dalawa. Kunsabagay, hindi ko rin naman sila masisisi dahil marami naman ang hindi nakakaunawa sa kaibigan ko. Madalas kasing iba ang tingin ng tao sa kanya eh. At katulad ko, wala naman syang pakialam. Madalas, pinaguusapan namin ang tsismis tungkol sa kanya at ginagawan namin ng kakaibang twist ang kwento at sabay naming pagtatawanan. Isa yan sa maraming bagay na natutunan ko sa kanya.

"Marvin, ang strong ko, noh?". Tinignan ko sya sabay tango. Nakikita ko na kase na nangingilid ang luha nya eh. At sinabi nyang wala naman kasi syang kinatatakutan pang mawala sa kanya. Maliban na lang sa isa.

**********************************************************************************

One For The Road

At ngayon ngang paalis na sya, inihahanda ko na rin ang sarili ko. Mami-miss ko talaga tong psycho'ng to eh! Andami kong natutunan sa kanya - ang pagpili ng damit, sapatos, style ng buhok, lalaki, - hayyyy, in short, ni-redefine nya ang mga taste ko sa iba't ibang bagay...at pati ang approach ko sa buhay, inayos nya. Madalas, salungat kami ng paniniwala pero pareho naming nilulunok ang isa't isa...dahil alam namin kung gaano namin nababalanse ang bawat isa.

Loyal at brutally honest kami to each other. Madalas din, kaming dalawa ang nagbobolahan para tumaas ang confidence level! ahihihihih

Mami-miss ko yung linya nya na, "pang-Accounts ka lang kase!" kapag nagkakamali ako...

Mami-miss ko yung mga kwento ng mga "kalbaryo" daw nya na dahilan ng pagiging aktres nya kung minsan...mga chapter sa buhay nya na inihahambing ko sa walang katapusang teleserye habang iniirapan ko sya at tinitignan ng masama...

Mami-miss ko yung pagpapa-download nya ng mga mp3 na hindi nya alam ang title...kailangan, I can name that tune in one note! ahihihihihi

Mami-miss ko yung mga usapan namin ( patago man o hindi, makabuluhan man o walang kwenta ), panlalait sa mga kung sinong mapag-tripan namin, pang-aaway sa mga taong sumusubok sa kabaitan namin at panlalandi ng mga hombreng damang dama ang kagwapuhan...

Mami-miss ko ang pangangarap ng gising kapag wala kaming magawa, pagsampal sa sarili kapag seryoso na ang tema namin...at ang pagka-involved ko sa pamilya nila na kung minsan, sinusukuan ko talaga...ahihihihihii...

At, marami pa akong mami-miss - mga bagay, lugar, panahon, gunita at pangyayari na nagpatibay ng aming pagkakaibigan.

My dear friend, til we meet again...

Maraming tao sa buhay ko ang palagi kong hahanapin kapag malayo na sila...

Maraming tao sa buhay ko ang panghihinayangan ko kapag nawala sa akin...

Maraming tao sa buhay ko na ikabibigat ko ng loob kapag nagpaalam na...

Maraming tao sa buhay ko na palagi kong maaalala kapag napagusapan na ang totoong kaibigan.

At, maraming tao sa buhay ko ang gugustuhin kong maging parte ng buhay ko kahit kailan...

...kaibigan, SALAMAT dahil isa ka sa mga taong 'yon...

Stay lucky, Mitz!

Silent Mode

sumimple lang ako para ipaalam na medyo mananahimik muna ako sa mundo ng blogging...ito ay sa kadahilanang magiging abala na naman ako gawa ng paghahanda sa pagsasara ng libro ngayong Hulyo...marami na naman akong susuriing tala at ulat na ikadudugo ko ng husto. nangangailangan itu ng matinding atensyon at konsentrasyon...

...kaya, sa inyong lahat na nagbibigay ng oras upang mag-iwan ng komento, maraming salamat! at sana ay huwag kayong magsawa sa pagdalaw sa blog ko. pangako, sa lalong madaling panahon ay babalik ako upang suklian ang kagandahang loob nyo sa paraang alam ko...

hangad ko na ang bawat pagbisita nyo sa blog ko ay maghatid sa inyo ng swerteng hindi nyo inaasahan...

salamat!

I Got Mail

today, i got an e-mail from Hyatt Shanghai in China ( tsaina mo, tsaina ko, tsaina ninyong lahat - CHINA! ahihihihi...kalevel itu ng malay mo, malay ko - Malaysia! na favorite na i-spiel sa mga pa-beaucon ng mga veyklah...ahihiihihhi)...

ciempre, ang e-mail ay handwritten ni Hideki ( a.k.a., Naruto ) - ang lulurki sa lovelyf ng lola nyo minus the love...ahihihihi...Black Eyed Peas, pasok! ( Wer is da lab, da lab?...wer is da lab, da lab, da lab?...ahihihiihi)...

wala namang espesyal sa sulat nya...nang-aasar lang ( as always ) courtesy of jokes from the past...the past? meron ha? ahihihihi...

bisi-bisihan daw ang lolo nyong Hapon sa career nya don...ampupuuuuu! echosero! dinama namang masyado ang worx nya! naalala ko tuloy ang goal nya sa buhay na pwede na ring i-level bilang isang ambisyon (in short, ambisyoso cia...)...ang maging isang GM ng isa sa ligwak na Hyatt properties sa buong earth within payb, as in PAYB years! yes mga ning! ganun ka-powerful ang mindset nya na ikinabaliw baliw ko talaga! eh last year nya lang sinabi yun noh! at 28 pa lang cia non! taas ng pangarap ng loko! hmmm, in fairness, one part of me ( shucks! andami ko nga palang parts...ahehehehe) eh naniwala sa mga pinagsasabi nya...that part of me believes na carry nyang ma-reach ang quota nya na yun!

siguro nararamdaman din nya na i believe in him...kaya totful totfulan sya sa lola nyo...in fairness naman sa otoko na itu, eh adik kung makapag-overseas calls...kahit na wala namang ka-kwenta kwenta ang sasabihin eh basta makikipag-chikahan portion talaga sya sa akin kahit na burning na sa katagalan ang tenga ko...

hmmm, ngayon ko lang na-realize na kaya siguro madalas nya akong kwentuhan ng mga tae tae nyang ideya sa buhay eh kase willing akong makinig at sumang-ayon sa kanya...

shet!

i therefore conclude na...

uhmmm...

na....( isip )

well,...

na... ( isip pa rin )

na...

wala akong kasalanan! BIKTIMA AKO! ahehehehe...

pwede kayang sexual harassment yun? eh kase, taking advantage eh...ahihihihihi

anyway, mapagmalaki sya pagdating sa trabaho kaya may pagka-demanding ang otokiz....

quick background lang ng loko...ciempre, meron daw ciang karapatang magtaray dahil: (1) Hapon cia - di ko na kailangan i-explain pa yan..., (2) nag-aral cia ng hospitality course sa Europe ( specifically, Switzerland ) kaya added pogi points yun! kaya nga naging corporate trainee rin cia ng shala-shalahang hotel namin eh..., (3) well-traveled ang mokong kaya may pagka-sociable animal! fave place daw nya ang Aprika tsaka Tsek Republic ( pero he's never been to Philippines...punta lang daw cia pag kasama akech...ahihihihi...trulili yan! ispluk talaga nya yan sa lola nyo...pakipot lang talaga ako...you know...ahihihihi ) at dahil sa paglilibot sa mundo eh andami nya nang na-establish na connection (both legal ang illicit...hmph! imbei...), (4) yaman yamanan! mas mayaman pa sa aken (of course naman! )...yung yaman na tipong pwedeng magbitiw ng dialogue na, "Magkano ka?"...ahahahahaha! ang taruzh!; and (5) liglig, siksik at naguumapaw cia sa relevant experience sa hospitality industry kaya kung magpaka-high and mighty eh ganun ganun na lang...

isnabero tong craulong to eh...kahit nga yung mga kaibigan ko sa hotel na si Jong at Mitz eh dine-deadmalaysia nya kahit pa masalubong at mabunggo na nya...sa akin lang cia talaga magiliw...at, layas ang lokong toh! bigla na lang tatawag at may i ask kung may ginagawa ba ako at susunduin na daw nya me kaagad para lang puntahan ang kung anong place na narinig nya sa kung saan...o daverz? instant lakwatsa ang offering! ahihihihi...eh lazy bone ang lola nyo kaya madalas, nde ako sumasama...baka saan pa nya ako dalhin noh!...eh sa panahon pa naman ngayon, mahirap na...ahihihihihi...pa-virgin! LOL

meron pa ngang once na almost midnight na eh nasa opis pa ako dahil meron akong tinatapos na audit report...bigla ba namang nag-ring ang nyelfon ng bakla na ikinagulantang ng eyelashes ko!... paano ba naman kase, antahi-tahimik sa opis tapos biglang may "The Ring!"...kakalowkah!...orkot nga akiz na i-answer kc bka bigla na lang may kashobi na akengkay na bagets na puyat na naka-white, mahaba ang hair na hindi sinusuklay AT generous sa paglalagay ng pundasyon at eyeliner...taruzh!ahehehehehe...Sadako ba namesung nun? ibang level ang fashion sense ng bagets na yun! lumelevel kay jolina - may pagka-eccentric cheverlou! ahihihihi...anyway, check ko naman ang caller at nasight ko na si Naruto lang pala ( in fairness, Japanese din...nyahahahaha)...tumatawag at hinahanap ako...sabi ko calm down at wai syang mag-alala kasi nde naman nya ako kargo de konsensya at lalong hindi ako nawawala kaya hindi na kailangan pang i-blotter nya akech...ahihiihihi...akala ko, makakalma ko na sya pero sabi nya, wag daw akong aalis sa opis at pupuntahan daw nya akech! amputsa! adiiiikkkkkk!!!! ahahahahhaha...

seriously, nung time na yun, meron ciang isang malaking dilemma sa buhay nya...at katulad ng nakagawian na nya, pag meron syang isang malaking desisyon na gagawin eh, ikinukunsulta nya muna sa akin at hihingin nya ang opinyon ko...ganun kase nyang i-value yung mga sinasabi ko eh...at nung time nga na 'yun, nag-powerpoint presentation sya sa akin ng mga critical choices nya at talagang ipina-analyze sa akin ang mga options na para bang kauumpisa pa lang ng araw at freshness pa ang utak ko...eh hatinggabi na kaya nun! susmaryosep! nakaka-nosebleed itu! dinaig ko pa ang kung anumang call centre jan! kumustahin naman ang 24 hour shift!!!!!

at nang matapos nga ang presentation, ipinaliwanag ko sa kanya yung pros and cons ng bawat option nya...kaya ang result? nasa China sya ngayon! ahuhuhuuhuhu...leche!

ako kase nagsabi sa kanya nun...kase nga kahit na ma-mi-miss ko sya ng husto kapag lumayo sya, eh yun naman yung makakabuti sa kanya at sa career nya (well, in fairness, minsan parang nagsisisi ako sa pangingialam at pagpapayo ko sa kanya...bakit kase sya naniniwala sa akin noh! ahihihihi...charot)...

concerned lang naman ako sa pangarap nyang maging GM eh...gusto ko lang naman maabot ang mga dreams and ambisyons nya...kahit na ibig sabihin nun eh hindi ko na sya makikita ebridey...kahit na ako na lang ang magsakripisyo at mahirapan para sa kanya...

dahil ang totoo, concerned talaga ako dahil...hayyyyy (malalim na deep breath...) dahil yan ay ang first step sa pangarap kong maging maybahay ng isang...........................................................................GM!...ahihihihhihihihihi... echos! ok ok! cge na nga, kahit mistress na lang...ahahahahhaha...

Of Losing Some

maglalagay sana ako ng pic sa post ko na ito kaya lang kinontra ni jong...sana daw photo album na lang ang ginawa ko at hindi blog...echosera! boooooo!!!!

well, hindi sana ito ang ipo-post ko today pero dahil sa kabobahan ko eh nawala yung draft na ginawa ko for my next post...nasipa ko lang naman yung power connector ng computer ko dito sa office kaya ayun, hindi na na-save yung gawa ko...eh sa e-mail ko pa naman nai-balangkas yung gawa ko...na-check ko na sa IT kung meron bang chance na ma-recover ito...negative daw...shoots!!!!!!

hmmm, normally, kung ibang bagay ang nawala sa akin, de-deadma-hin ko lang...ganun kase ako eh...kesa naman sumama ang loob ko at manghinayang, iisipin ko na lang na makaka-getch naman ulet ako nun some other time...ibe-brainwash ko ang sarili ko na wala naman akong ganun dati at nabuhay rin naman ako ng matiwasay kaya hahayaan ko na lang yung kung anuman yung bagay na nawala na yun...

pero kase iba yung pinaghirapan mong pag-isipan at pinagbuhusan ng creative juices mo eh...kase, sa 'yo galing yun...di ko alam pero di ko magawang i-program ang sarili ko na wag panghinayangan yung naisulat ko na kase feeling ko, there's a part of my being na nawala, na-loss...kaya nga kahit sinabi na ng IT dept namin na wala ngang chance na ma-retrieve ang draft ko, eh nagbakasakali pa rin ako na baka may paraan na hindi lang nila alam...fighting spirit talga ang tema ng life ko sa pagkakataong iyon...ahehehehehe....

sa kahahanap ko, eh iba ang natagpuan ko...yung mga pictures ko sa dati kong memory card na na-corrupt na lang bigla! shoots! di ko alam na bigla ko na lang itong makikita kase ang gaganda pa naman ng shots ko doon! ahihihihihi...syempre, napaka-importante rin ng memories na kasama ng mga pictures na yan...grabe! happiness talga ang lola nyo kase akala ko, nawala na nang tuluyan ang mga pictures ko na itu! eh hindi ko pa nga cla na-popost sa profile ko sa friendster noh! ahiihihihi...sweet no?

so, ang moral of the story: you lose some, you win some...ganon daw talaga ang life...oh, well...

stay positive!

Update Lang

hindi ako nakapasok kahapon dahil masama talaga ang pakiramdam ko. sino ba naman ang hindi susuko ang katawan sa init sa dubai ngayon? sa umaga, pag papasok na kami ni jong, maglalakad kami ng 5-7 minuto para marating namin ang pinagtatrabahuhan namin. at habang basa pa kami sa pawis, sasalubungin naman kami ng napakalamig na air-con sa hotel pagdating namin. sa gabi naman, gayon din. maglalakad kami pabalik sa bahay at bubungad sa amin ang pagkalamig-lamig na hangin na galing pa rin syempre sa air-con. hay naku! hindi ko naman makuhang magreklamo dahil: (1) ginusto ko namang magtrabaho dito kaya dapat tanggapin ko ang klima dito; (2) kung tutuusin, napakaswerte ko na kung ikukumpara sa iba na mas matagal ang pamamalagi sa init ng araw katulad ng mga construction worker na feeling ko eh hindi na iniinda ang epekto ng skin cancer; at (3) gumaganda ang skin ko kapag naaarawan ako - kahit 5 minutes lang. ahihihihi, totoo yung ikatlo kong razon ha!

ang totoo, wala rin naman akong masyadong gagawin sa opisina kaya ayos lang din na lumiban ako. yung daily food cost lang naman ang report na obligado kong i-send dahil importante yun sa executive chef namin ( na huling araw na ngayong Huwebes...lilipat na kasi sya sa Park Hyatt Madrid eh ). pero ipinagawa ko na lang sa kasama ko na na-train ko na sa paggawa nito para sa mga pagkakataong wala ako.

mahigit walong buwan na rin akong cost auditor. at ang dati kong kina-aayawan na posisyon eh minahal ko na rin. akala ko noong una hindi ako tatagal dito dahil katulad nga nung nasabi ko sa mga nauna kong posts eh, dito talaga ako mahina. at dahil pinili kong i-convert ang weakness ko sa strength, eto ako ngayon - peteks! ahahahahhaha...kasi, dahil kabisado ko na ang trabaho, nagagawa ko nang i-budget ang time ko sa maghapon at ang schedule ko sa buong buwan. ang siste nga rito eh tuwing huling linggo lang ng buwan talaga ako abala dahil sa spot checking ng inventory. at ciempre, tuwing monthend rin dahil sa pagsasara ng libro na karaniwang natatapos ng ika-2 ng susunod na buwan. maliban dun, wala na akong masyadong gawain sa maghapon! yung daily task ko nga eh pang-2 hours lang...hmmm, hindi kaya unfair ito sa kumpanya?

bukod sa napakaluwag na schedule, marami pang ibang perks ang trabaho ko...

isa na dito ang wine tasting. hehehehehe...hindi ako lasenggo at hindi rin ako palainom pero feeling sosyal ako dahil marami akong nalalaman tungkol sa mga alak alak na yan! chardonnay, cabernet, sauvignon blanc, pinot noir, cristal champagne...at kung anek anek pang ka-chorvahan!
legal din ang pangungulimbat ko ng mga pagkain sa food store - pero syempre, hindi ito madalas dahil ayoko namang labagin ang mga policy na ako rin ang nagtatakda...ahehehe...
may takot sa akin ang manager ng mga restaurant...dahil kailangan nila ng tulong ko pagdating sa mga cost na na-charge sa outlet nila...kaya nga kapag nag-papa-reserve ako for dinner or lunch sa outlet nila eh, walang busy busy...basta ako, nanginginig pa! ahehehehe...pero hindi ko rin yan sinasamantala kasi baka mag-back fire sa ken noh!
siyempre, feeling celebrity kasi kilala ka ng halos lahat ng tao...feeling brainy kasi hinihingi nila ang opinyon ko sa napakaraming bagay...
at higit sa lahat, dahil senior position sa accounting, eh biggie-ah ang andalucia mae pagdating ng sweldo...isa to sa talagang ipinagpapasalamat ko ng husto dahil hindi naman naging madali ang tinahak kong daan patungo rito sa kinalalagyan ko...anlakas kasi ng nanay ko sa taas eh...maya't maya dasal ng dasal...ahehehehe...salamat poh!

26 na ako...sa birthday ko, 27 na ako...hmmm...kelangan ko na nga talagang mag-ipon at mag-seryoso sa buhay...

interruption...

speaking of nanay, nag-miscol ang mama ko from the philippines...anlakas makaramdam! ahehehehehe...tinawagan ko na muna at nangungumusta lang daw...napanaginipan daw kasi nya yung kapatid ko eh...sabi ko sa kanya ok naman si Pangot ( ahehehehe...yan kase ang tawag ko sa kapatid ko eh...pero Jun Jun talaga ang palayaw nya...)...nagkita nga kame kaninang umaga kasi pauwi na cia at papasok pa lang me...night shift kasi ang mokong...doon cia umuuwi sa accomodation ng Hyatt, sa Sahari...naka-live-out kase ako kaya once a week lang kame halos magkita...

anyway, heto ang isa sa mga pictures namin nung celebration ng birthday ni jong sa peppercrab sa grand hyatt noong june 13, 2008 ...mejo matagal na at hindi ko man lang nai-post ito...last week ng mama ko dito nung time na yun at inagahan ang celebration bago cia umalis...hindi nakasama si domeng dito tsaka c garland kase may pasok cla pareho...ang nakasama tuloy ay ang pinsan ko na si ate nety ( antaba nya!ahehehe...kaya sa kanya ako tumabi sa pic para magmukha akong payat...ahihihihihi... )...wala si pangot jan kasi cia ang kumuha ng picture...

Cravin'

kung iniisip mo na gusto kong kumain ng manggang hilaw na isasawsaw sa bagoong, nagkakamali ka...hindi ko bet yun! mahina ako sa mga maaasim na bagay kase madali akong mangilo...
hindi rin ito post tungkol sa pinaglilihian ko ngayon...dahil wala naman akong matris para magpanggap...ahehehehehe.

Cravin'...yan ang pamagat ng isa sa mga naisulat kong lyrics noong college. Naku! Madami talaga akong naisulat noon! Nang mapunta ako ng Dubai, nakilala ko ang Carpenter's Band sa pangunguna ni Lolo Boyhan...dahil sa hilig ko sa musika, kahit na hindi ito mahilig sa akin, pinakiusapan ko sila na gawan ng arrangement ito...syempre, dahil para sa akin eh maganda ang boses ko ( pasensya na, hindi talaga ako humble...) ako ang nagprisintang kumanta nito sa tonong gusto ko...may pagka-rnb ang arrangement nito pero na-try ko na rin itong pang-acoustic nang kapain ng isa sa mga kaibigan ko sa gitara ang melodiya...in fairness, pang "himig handog love song" itu!...ahehehehe...at kesa puro "bawal na gamot" at "magdalena" ang kantahin, pwede rin ciang i-interpret nung mga mamang tumutugtog sa bangketa habang nanghihingi ng donasyon...tignan ko lang kung hindi pa naman mawindang, ma-insecure at magtaasan ang kilay ng mga taong dumadaan pag ito na ang tinira nila sa repertoire nila! ahihihihhi...attention grabber amputsa! cravin' for your attention and something else ang drama nila pag nagkataon...ahehehehehe...

at sa maniwala ka't sa hindi, kinanta ko talaga ito noong staff party namin sa Hyatt...sa harap ng halos isang libong tao! kunsyerto sa disyerto! ahahahahaha...pumiyok pa nga ako noon eh pero ok lang...ako naman ang nanalo ng "originality award" nang gabing yon...di ko alam kung dahil ako lang ang pumiyok o dahil wala na lang silang maibigay na ibang award sa akin...bet ko pa naman ang "best interpreter" nun! umph! pero, marami ang naka-appreciate nung kumanta ako...maganda daw ang song...ahehehehehe...ang totoo, takot lang silang masabihan ko na wala silang taste pag inokray nila ang kanta ko...ahahahahah.

heniwei, eto na ang ilan sa lyrics ng kantang yan...kung gusto mo itong mapakinggan, wag mo na itong hanapin sa amazon.com o sa google.com o sa iyong suking pinag-da-download-an ng iligal na mp3...dahil hindi ka magtatagumpay...ahehehehehe. ang kopya ng recording ko na yan ay hindi pa rin naibibigay sa akin hanggang ngayon...kaya, kung gusto nyong mapakinggan ito ay magpasimula na ng isang signature campaign at dumulog na sa pinakamalapit na recording studio at ipetisyon na gawin nilang single ko ito...ahihihihihi...jokeness!


Cravin'
Marvin

words and lyrics by: Marvin
arranged by: Lolo Boyhan
additional back up vocals by: The Carpenter's Band


sittin' here at home
in front of tv
waiting for your call
just to make my day complete

i hesitate on writing
another love song
'cause it feels so right
just wasting time
thinking of you

yeah, i might not be certain
about what you did to me
i can only be so sure
that it feels damn so right...

chorus:

maybe i know
what no one else knows
maybe i have
all the money in the world
but baby, hear this
"i don't have what i need!"
i couldn't get enough
'cause i'm cravin' for you...

Eto Ang Sa'Yo

meron akong blog na palagi kong binabasa ( ciempre bukod sa blog ko noh! )...

ito ay ang blog ni mix na pinamagatan nyang ETO ANG SA 'YO...nakakatuwa ang style ng pagsulat nya at pag-atake sa mga paksang nilalathala nya dito...kung may "feel good movie", eh ang blog nya ay masasabi kong "feel good blog"...ahehehehehe...imbento na naman ako...

kung gusto nyo kong gayahin dahil naniniwala kayo sa mga kalokohan ko, eto ang blog add nya:

http://mixglorioso.wordpress.com

andito sya sa dubai recently at nakikipagsapalaran...marami akong natututunan sa blog nya...nakakatuwa kasi eh...

;-p

Better Days

turn your face to the sun and the shadows will fall behind you...
- chinorvah ng kung sino lang...ahehehehehe...



i thought about breaking my silence about certain issues pestering me right now...but i thought better.

kapag affected ako, I would usually retort and explain pero what good would it do us all now? dapat ko pa bang itama ang mali nyang argumento? pinili nyang yakapin ang paniniwala nya...na kahit ang bodabil na ginawa nya ay hindi na nya maitanghal ng tama...

kung hindi makuha 'yung in-emphasize ko, ganun talaga. parte 'yun ng individual limitations ng bawat tao. and it is yet another thing na iba ang interpretation at ibahin ang isyu...nakakatawa pero tama na. hahaba lang ang kwento at marami lang masasayang na dapat i-save sa mas importanteng bagay...tulad ng space sa blog ko. ahihihihihi...ay naku! anghirap kong magseryoso!

matagal ko na rin namang pinaniniwalaan na sa magkakaibigan wala naman nang dapat pang paliwanagan. dahil ang taong hindi makakaintindi sa paniniwala mo eh, slow!(ahehehehe...ok! last na yun! seryoso na talaga!)

ang totoo, ang taong hindi nakakaintindi sa 'yo eh yung taong hindi nilagay ang sarili nya sa kalagayan mo.

empathy. ganun lang kasimple. ang empathy eh kapag nilagay ng isang tao ang sarili nya sa katayuan mo. related dito ang sympathy at apathy. pero magkaiba sila...

masakit kung yung taong malapit sa 'yo eh hindi naramdaman ang empathy sa 'yo. pero mas masakit kung mas nasaktan cia para sa iba kaysa para sa 'yo kahit na sa palagay nya pareho lang naman kayo ng sitwasyon. sa ganoon, may sympathy cia sa ibang tao at apathy lang ang kaya nyang maramdaman para sa yo...siguro dahil hindi nman nya talaga naintindihan ang punto mo...o ayaw lang talaga nyang intindihin...

dapat ba syang mag-react? minsan oo, minsan hindi na dapat...ang choice eh laging nakadepende sa pagkatao natin...kung gusto nyang ipakita na meron ciang pinapanigan, hindi rin magiging madali sa kanya na tanggapin ang sasabihin mong, "chenes ka! hindi pala tayo tight..." ahehehehhe ( sori! di ko mapigil ang joke...)

Jong's been credible enough for me to take her advice of just ending all of it without saying anything further about it. straightforward ang kaibigan kong 'to. kung mali ka, sasabihin nya in your face - masaktan ka man o hindi. walang pretensions, walang sugar coating. 100% unadulterated truth kahit sino ka pa. like me, she hates lying. do you know what she did? she pointed out my mistakes and I got hell from her...she does not mince words. kaya kung hindi ka nagsasabi ng totoo, or baluktot ang paniniwala mo, she'll grill you! trust me, ginawa na nya yan sa akin! ahahahaha...

so, I asked her, "...ganun na lang yon? nasaan ang respeto? nasaan ang urbanidad?"( ahehehehe)
she said, "oo! dahil kung gusto mong matapos, tapusin mo na ngayon...wag kang mag-aksaya ng panahon sa walang kwentang bagay!".

shockwave! ganun nya ako sinabihan...ang taray! sarap igisa!

pero nung gabi na 'yon, nung natanggap ko ang isang mensahe, hindi sya nagsalita...pati si Domeng...ilang minuto kaming tahimik lang...ramdam nila ang nararamdaman ko kahit wala silang sinasabi...kahit na walang salitang namamagitan sa aming tatlo...kahit na kung minsan nagkakatampuhan kami, ito 'yung mga tagpo sa buhay namin na iisa ang nararamdaman namin...

...empathy.
...sympathy para sa isa't isa.
...at, apathy para sa iba.

pero, nagpaka-joker na lang muna ako nung gabi na 'yon at sobrang aliw pa rin sila sa akin kasi ayoko namang masira yung lakad namin...nagpaka-world class actress ako...pro bono...ahehehehe...

ang totoo, hindi ko nakayang pigiling umiyak nung tulog na sila...tapang-tapangan lang naman ako eh...hanggang ngayon shocked pa rin ako at nasasaktan tuwing binabasa ko ang mensaheng na-receive ko...pagka-post ko nito, buburahin ko na yun kasi kahit may pagka-sadistic ako, nararamdaman kong konti na lang ma-re-reach ko na yung point na hindi ko na kaya...guguho ako...kaya bago pa yun mangyari, ise-save ko na muna ang sarili ko...kahit para sa akin lang...dahil i don't deserve this pain...

gusto kong linawin na hindi kami pareho ng sitwasyon...dahil alam kong naging mabuti akong kaibigan...

no...far better than what is due...

marami akong pinanghinayangan recently...ngunitsubalitdatapwat (ulitin ng mga sampung beses hanggang mapagod at mabulol...ahehehehe )... alam kong sa bandang huli, pipiliin kong magpatuloy...

dahil alam ko, maganda ang buhay...at ayokong panghinayangan 'yon sa hinaharap...

cheers!

A Night of Everything Smorgasbord!

my friend Ecker was in Dubai 10 days ago reflecting on his next career move when he sent an SMS to me telling me how much he's loving Dubai...what followed was an exchange of text messages that led us to set a dinner date which we have already agreed on even before he came here...

somewhat realizing that he's quite okrayera, I decided Al Dawaar is the best venue for this tete-a-tete...I was in Emirates Academy then and I picked him up in Sheikh Zayed kasi he's staying with his friends who are working in Emirates...




"He looks almost the same, he's still good looking..." - that's what I thought when I saw him excitedly approaching the taxi while I wait for him inside...mind you, Ecker's always been really cute since our Science High School days (and yeah, bright as well like most of us certainly are...you know, birds of the same feather...LOL!)

I have never seen him like some of our barkadas when he studied in La Salle after our high school grad...next thing i've known about him was when i read his name as a production designer in a "Maalaala Mo Kaya" episode...shoots! this guy really, really went that far! since then, i can not stop myself bragging about him to my friends in Dubai anymore...and my best pal Jason who works as a techie in Philippine Airlines ( i told you, we're a bunch of smart ass!ahehehhehe) told me more about Ecker's "humble" conquests...but i never had the chance to get his contact details as me and Jason were having a different conversation that our topic strayed to some other equally interesting and juicy bits of our lives...(hahahahahaha! Jason, i miss you dear!)

anyway, in the taxi on our way to dinner, both of us can not seem to contain ourselves of the excitement and thrill of seeing each other again after 10 years (give or take a few months, i don't feel like calculating at this moment...ahihihihi). within the almost one hour drive, we've updated ourselves on each other's where- and whatabouts - life after highschool, our relationships, flings, our jobs, how I came here to Dubai, how he ended up in ABSCBN, updates on our other friends' lives - whew! i'd say, we've talked about almost everything we can think of!

and we continued chatting, of course, until we get to Al Dawaar...he was quite impressed with the place which is a revolving restaurant - a 360 degree view of Dubai atop a 25 storey building, the only one in Dubai! that just sealed his desire to live and work here - regardless of the scorching heat of the summer months! he said he knew the moment he arrived that this is a place he would want to stay in...




i had virgin mojito and him, red wine...then, we devoured the buffet! f**k! i'ts way past 9 pm already i was so hungry i could eat a cow!

hahahahah! andami kong nalaman at natutunan sa kanya in just a few hours...ang clumsy pa rin nya kc nakabasag cia ng wine glass while telling me a story during a production shoot ng isang teleserye...matagal ko na ciang friend pero that night ko lang nalaman na sobrang love nya ang ang sweets at ng milk...he said he loves the arabic sweet baklava...i made him try another arabic sweet Umm Ali and that too was an instant hit...at ciempre, him being in the Philippine Entertainment world, andami kong nasagap na chizmiz sa kanya tungkol sa mga artista! gustong gusto ko sanang isulat sa blog ko kaya lang sabi nya sa kin, "Ikaw na bakla ka! Wag mong masulat sulat sa blog mo yung mga sinabi ko sa yo ha!" ahahahahahah! ciempre, I said yes to him and I intend to keep my word...anghirap nito!

yung isa sa naging topic namin is yung tungkol sa relationships namin...isa yun sa tumimo sa utak ko...i have already checked his ex bf sa friendster...ooooppss! his uber cute ex bf, that is...hahahahahha...i liked the idea but i didn't really love it...I still feel strange about it...dunno. Cguro, i'll discuss it separately in length later in my blog...kase, until now, I'm still pondering about it...hmmmm...

i had a great time! it was such a breeze to have seen Ecker again...he brought with him gazillions of fond high school memories...at ciempre, ang pinakagusto kong topic ever eh yung tungkol kay papa Jake Cuenca! sobra! here's a pic of him with mah friend! kainis ka Ecker! id do anything to switch myself in your place in that pic!




I Crush You Jake Cuenca! ahihihihihihi...sa amin na lang ni Ecker yung pinagusapan namin about him...ahihihihihi...but he said Jake is sooooo mabait and has no qualms about things like he is not maarte...and he does his own shopping for clothes...shoots! he tends on verging to being vain daw when it comes to that...ahahahahahah! basta! gotta see him when i get back to the Philippines...a must!

well, i'll be watching out for Ecker's next project - Betty La Fea! right now, im nothin' but excited! ait!

Take a Bow

gusto ko sanang umpisahan 'tong article na 'to na dinedepensahan yung sarili ko kung baket wala akong entry sa blog ko nang matagal na panahon...kaya lang, naisip ko na sanay naman na siguro sa akin yung mga nagbabasa netu, kaya dead maru na lang! ahihihih


ang totoo, hindi naman masaya tong ilalathala ko...kung tutuusin, isa itong nakaka-sad na karanasan...tungkol ito sa pamamaalam sa isang tao bilang kaibigan at pagtanggap sa kanya bilang isa na lamang kakilala ( ahehehehhe! ang lufet nun ah! teka lang! seryoso nga kunwari ako eh...)

anyway, back to the sadness mood...dapat may music di ba? gusto ko yung "take a bow" ni Rihanna kasi tamang tama yun para sa situation namin ng "dati kong friend"...

you look so dumb right now ( si Rihanna talaga, wala naman akong sinabing ganyan ah! )
standin' outside my house ( outside my room lang pala dapat...)
tryin' to apologize ( toinks! nde pla cia nag-aapologize...)
you're so ugly when you cry ( no comment, d ko p cia nkitang umiyak...ahehehehe)
please, just cut it out!!!!! ( dinagdag ko na lang yung exclamation point...effect!!!!)

ako kasi yung tipo ng tao na madaling kausapin tungkol sa mga bagay bagay sa mundo. feeling ko, madali kong makuha ang loob ng kahit na sinong tao, kahit na yung nakasakay ko lang sa public transportation or yung nakita ko lang sa supermarket na may hinaing sa buhay parang feel na feel nilang maghinga ng hinaing nila sa mundo sa akin...para bang nababawasan yung sama ng loob nila kapag naihihinga nila sa akin yun...ewan ko ba...gift ko siguro yon...ahehehehe...tingin siguro nila sa ken eh malaking sponge - ke si SpongeBob pa yan o sponge ng scotch brite, keri na rin!

hmph! hindi na kasi sila nagtitinda ng CY Gabriel dito kaya ganyan eh... (oo nga 'te... )
eto namang driver na itu, ambilis bilis magpatakbo! ( oo nga, nakakakaba... )
bakit ba kasi hindi nila buksan yung isang gate para naman lumuwag ang pila, di ba?? ( oo nga, pwede naman yata eh...di ako ka-sure...ahihihi )
sana hindi ganito, hindi ganyan para naman ok ang lahat! ( ahehehehe, si Ate naman, makapagreklamo lang, kahit ano na lang! aheheheh )

hay naku! basta, talent ko yan...yung mag-absorb ng mga hinanakit...pero hindi yan yung punto ko...andami ko kasing segue eh! pag nakita nyo kasi ako, mukha akong approachable...hindi ako namamahiya ng tao...at higit sa lahat, sensible ang mga opinyon ko sa buhay! ahihihihihi...magbuhat daw talaga ako ng sarili kong bangko noh! well, certified naman na kasi yan ng united colors of friendships ko!

kasi, magaling akong makiramdam...sabi ni Jong, may sixth sense daw ako...minsan, pag naiinis cia sa ken, may sa maligno raw ako kaya kung ano anong bagay ang nararamdaman ko...kasi, may point sa buhay ko na bigla ko na lang malalaman yung mangyayari o kaya sasabihin ko sa kanya na ganito ganyan tapos yun nga yung magaganap...pero hindi ko pwedeng pilitin yung gift na yun...kusa ko na lang ciang mararamdaman...taruzh no?

pero more than the pakiramdam na ganyan, napakagaling kong magbasa ng ikinikilos ng isang tao, lalo na ng kaibigan ko! nde ko sinasabing super accurate ako all the times pero ramdam ko kung nagsisinungaling ang kausap ko...magaling akong magobserba nang hindi nila nalalaman or nahahalata na inoobserbahan ko sila...kaya, most of the times eh nakakatalisod ako ng mga sikretong hindi ko naman sinasadyang malaman...

kaya hindi ako basta basta nagagago ng kahit sino...kasi, psycho nga ako...pero, gift ko yan kaya thankful ako at nalalaman ko kung sino yung mga taong totoo ang pakikitungo sa akin...

kasi, ang pinakaayoko eh yung taong nagsisinungaling...lalo na kung mabubuking ko rin naman...well, totoong nagsisinungaling din ako minsan...pero hindi kasi mabigat yung kasinungalingan na yon...tsaka, sinisiguro kong wala namang dalang pasakit yun sa taong hindi ko sinabihan ng totoo...pero hanggat maaari, hindi ako nagsisinungaling sa mga taong mahal ko at pinapahalagahan ko tulad ng pamilya ko at mga kaibigan ko...kasi, pagdating sa kanila, wala naman akong dapat itago dahil kilala nila ako at alam kong mas matatanggap nila ang sabihin ko ang totoo kahit na masakit pa yun kesa magsinungaling ako sa kanila...minsan, sa sobrang tuloy tuloy ng bibig ko, huli na kung marealize ko na dapat hindi ko na lang sinabi para hindi na sila masaktan...pero later on, maiisip ko rin na yung pagsasabi ko ng totoo ang naglalapit sa amin sa isa't isa eh...kaya hindi ako mapakali kapag meron akong tinatagong kasinungalingan...at ayoko, as in AYOKO ng ganong feeling...dahil sa bandang huli, sarili ko lang rin naman ang pinaglalaruan ko sa hindi pagsasabi ng totoo...

don't tell me you're sorry coz you're not ( nde nman cia nag-sorry eh...wala naman daw dahilan...aheeheheh...well )
baby when I know you're only sorry you got caught ( ay! caught! as in caught in the act? ewan ko...ahihihihi )

andami ko nang naisulat pero siguro, iniisip mo na kung ano yung nagawa nya sa ken noh? ahihihihi...ang masasabi ko, magaling siyang magpaikot ng tao at magpretend na wala ciang iniisip na masama o ikagi-guilty nya pero basang basa ko cia...the eyes would always give anyone away...

coz you put on quite a show
really had me going
now it's time to go
curtain's finally closing
that was quite a show, very entertaining
but it's over now
go on and take a bow

basta, ang masasabi ko lang eh...

huwag magbibitiw ng salita na hindi naman kayang panindigan...kasi, nagiging kasinungalingan ito...
huwag mong panindigang hindi mo na gagawin ang isang bagay kung di mo naman kaya...dahil pag ginawa mo, lalabas kang katawa tawa...
huwag tataluhin ang kaibigan...kung talagang kaibigan mo cia...dahil nagmumukha kang traydor...(toinks! mabigat to ah! ) sige, back fighter na lang...
huwag kang gagawa ng ika-sisira ng pagkakaibigan nyo tapos hihingi ka ng eksplanasyon...baka magmukha kang ipokrita...
huwag kang mag-expect na matapos mong gawin ang mga nabanggit eh pareho pa rin ang ikot ng mundo...dahil lahat ay babalik rin sa yo...


and the award for the best liar goes to you ( you deserve it, pagawa kitang trophy? )
for making me believe that you can be faithful to me ( well, tinapos ko na pagkakaibigan natin... )
let's hear your speech now


sayang, you were my friend...i treated you like one, counted you as one...im disappointed kasi ganito ang nangyari pero im happy kasi i've known you early on...alam ko wala naman akong ginawang masama sa 'yo, pero you still felt na I could acdept what you have done...sorry, I can't...


how about a round of applause?
a standing ovation?