Samid

Ehek! Ehek!

Nasamid ako kanina. Bakit nga ba tayo nasasamid? Mali ba yung paglunok pag ganun?

Hmm, parang marami pa 'kong dapat matutunan sa mga lunok lunok factor na yan ah! ahihiihi

Anyway, eh davah, ugali na nating mga Pinoy yung pag nasamid eh may i ask ng noomeroo? Tapos, yung noomeroo, may katumbas na letter. Pag 1, letter A. Pag 2, letter B. etc. Tapos, yung naturang noomeroo ang magcocorespond sa first letter ng taong nakaisip sa iyo na siya ring salarin kung vahket ka nasamid samid!

So, un, drink ako ng water sa pantry tapos nasamid nga ang lola. Eh nagkataon na andun si Nazirudeen na taga-linis ng aming opisina. Siya lang naman yung matiyagang nag-vavacuum para lang magkaroon ng ingay ang office namin na dinaig pa ang memorial park sa sobrang katahimikan. may naglilista kasi ng maingay at may parusa ang malilista - halik sa amo ko! choz!!

Anyway, back sa samid, may I ask moi ng noomeroo sa kanya. Tumingin muna siya sa kin na parang tinatantiya kung hindi ko ba siya ookrayin pag pinatulan nya ang tanong ko at nang ma-realized nya na mukha naman akong seryoso, sabi nya - Seven...

Seven? Hay naku...

Rant and Rave - Get me outta here!

im soooo irita na talaga! as in jirritation to the pasasabugin-ko-ang-Hyatt level! ( weh, teka lang! pano work ko? ). Sige, Burj al Arab na nga lang.

Off ako ng Thursday dapat. eh dahil sa kalamidad na nangyari sa system namin, requirement kamei ciempre na mag-stay back hanggang maayos itu. ang unang press release pa nga ng amo namin eh 36 hours daw kame na dire-diretso para ma-solve lang ang problema. kamustahin naman ang painful moment na yun davah? solved nga ang prob, kamusta naman ang lifeline namin? ano kame, zombie?

eh, buti kahapon, pinauwi na nya kame ng 2 AM. pano naman, super ngarag na kameng lahat do the ultimate-haggardness-look level! kulang na lang eh maghanap na kame ng dugo para madaig na namin nang tuluyan ang eyebags ni count Dracula! nakaka-deglamorized kaya yun!

tapos andun pa si Naruto kasi night shift ang otoko. kaya naman tuwing lalapit sya eh, parang gusto kong magtago sa likod ng eyebags ko para lang di nya ko ma-sight! baka naman isipin kase nya na sya ang dahilan kung bakit ayoko nang mag-ayos ng sarili ko. ahihihihi.

tapos, ngayon, maghapon kameng nakatanga lang. para kameng mga halamang naghihintay sa tubig. kase, tsaka pa lang kame gagalaw pag may natapos na sa operation. di sana, di na lang ako pumasok ngayong araw na toh! sana sinabayan ko na lang ang mga pokpok sa pagrampa sa gabi at baka sakaling may napala pa ko. jiritation talaga! hanggang anong oras na naman akong maghihintay??????? wag na wag nilang i-cacancel yung off ko bukas at talagang warlah na itech!!!!! pakshet!

Sssshhh - Beng - Episode 2

ang mga sumusunod na kaganapan ay nangyari apat na araw na ang nakalilipas. dahil sa wantusawang pagtatrabaho ng lola nyo, nde ko na naa-update ang vlog kech. hmp!


nakausap ko na naman si Beng from Habib Bank AG Zurich ( wag daw kakalimutan ang AG Zurich! yun daw kasi ang magtatakda ng kung sino ang makasalanan at kung sino ang maliligtas! echoz! ).

eto ang transcript ng usapan namin:

Beng: Kriiiiinggg! ( mwahahahaha! chaka naman ng ring ng phone namin. parang payphone...)
Marvin: GoodAfternoonMarvinSpeaking! ( walang hingahan yun! )
Beng: Hello?!
Marvin: ( Hello? Mystery Caller from line 2? ahihihi ) Uhm, Beng! Ano na?
Beng: Hay naku! Pagoda Philippines ang beauty ko kahapon.
Marvin: Vahket?
Beng: Eh pano, nag-bus ako hanggang makarating sa bahay noh!
Marvin: Ha? Eh ang car-u?
Beng: Eh di ba nga, nasa parking. Di ko dala.
Marvin: Ay! Chaka naman.
Beng: Sinabi mo! Kaya nga kahapon, nagpamasahe lang ako sa katulong ko tapos plakda na koh!
Marvin: In fairness, kakapagod magbyahe sa bus. Kaya nga ako, super taxi.
Beng: Hay naku, eh anghirap mag-abang ng taxi dun!
Marvin: Yun lang!
Beng: Kaya nga wala kang ibang choice kundi mag-bus!
Marvin: O, anong eksena mo nga pala kahapon?
Beng: Eh, yun nga...

( ang mga sumunod na pinag-usapan namin ay pawang confidential...)

previously kasi, we talked about sobrang daming stuffs. right now, she's cooking up something...that something could either break me or make me...o davah? kamustahin naman ang suspense powers ng eksenang yun! pero sabi nya, it could make me daw. pero i feel na kahit na it could break me eh sasabihin lang nya na "you should be thankful kasi you've learned something about it. remember, that which could not kill you ( break lang nga kasi...) could make you stronger". asus! taray ng linya ha! baka magalusan ang reputasyon ni Tiya Delly jan. ahihihii

eh ano nga ba yung SOMETHING na yan????? something fishy ba yan?

well, sabi nga ng bruha, according daw kay Sheikh Zayed, ang dating pinuno ng Nagkakaisang Arabong Emirates eh "although you can go public with a lot of things about you, make sure that there is at least a thing you're keeping from the public". o, ano kah! si potah, may words of wisdom tooth na naman! ahihihihi! davah? wisdom to the psycho level na itu!

ang question ng diyosa: "Eh why oh why namanchi?" with matching kandirit!

at inisplukara nya ng walang halong pag-iimbot ang misteryo ng Balete drive at ng mga kumaw na bumihag ng maraming Pilipino para kunan ng dugo na ihahalo sa semento ng ginagawang tulay upang itu ay tumibay! ahihihihi.

at sa pinagusapan namin, ipinahatid ko sa kanya ang takot na aking nararamdaman - takot na may kasamang ipit na tili, pilit na hikbi, kurot ng agam-agam at tikom na pagnanasa! ahihihihi.

ano veh!

I am a Cost Auditor!!!

today's quote: You CAN have it all. You just CAN'T have it ALL AT ONCE.
---- Ate Oprah Winfrey

it's been a week ( seems years ) since I started training in cost audit. quite a feat! i have been relieving Benny in the said post previously but only on specific capacity. i have never seriously considered moving in to that post kasi parang masyadong complicated. dagdag pa dyan yung fact na weakness ko yung cost accounting nung college years ko. dito ko nakuha ang isa sa pinakamababa kong grades!

but then Jong told me na i should conquer my weakness. she has given me more than enough encouragement to decide positively about the offer. so, i took it. i remember the time when i also felt a bit off against the A/R Supervisor position given to me when Qasim left the company. i recall telling Jong how slow and incompetent Qasim was compared to me ( yup! im a born showoff and okrayera! if you have been reading my blog, you should know that by now!) when he was my supervisor. but when he decided to leave and the position was offered, i felt like i was a FRAUD - feeling like i know nothing more than i really do. i panicked! i did not know how to decide on that. i thought i could just leave the company as well and find another place comforting.

but then, Jong ( in between sighs and lots of convincing...) assured me that i could do a better job than my previous supervisor. i never believed her then until i started believing that 'yeah! what do i really have to lose if i give it a shot?'. so, i stopped comparing myself to Qasim. 2 months later, iam fully adjusted ( and terribly EXHAUSTED! as in exhausted to the laylay ang dila at eyebags ko level! ). 4 months further, i had the A/R section hit the lowest number of days in years. trust me, that is more than an achievement.

enough bragging. i do work hard to deserve whatever i have anyway. i have given up and stayed away from lots of things para sa kung anumang meron ako ngayon. i denied millions of invitation of overnight gimmicks, parties at kung ano ano pang kasiyahan sa mundo para lang hindi mawala ang focus ko sa work. am i workaholic? (rhetorical question to ineng. hindi kailangang sagutin! ) well, my friends are asking me na bakit daw parang wala na akong life. tatanong ko naman, " what am i missing ba?". and they would tell me na ganito ganyan, achuchuchu achochorvah...walang katapusang pagsasaya! and para matodo ang depression ko, babanat sila na "wala kang lovelife!". highlight kaya natin? WALA KANG LOVELIFE!!! aray! potah! ayun! sapok sa fez!

kasi nga, kung nde ako uuwi ng sobrang late na ( at pagdating ko ng haus eh tulog na pati yung batang nagpupuyat sa 'min ), eh darating ako ng maaga pero nakatutok naman ako sa telebisyon hanggang antukin. kulang na lang eh maggantsilyo ako with matching cats sa tabi ko while rocking the chair para complete na ang "old maid chuvah". so, am i workaholic? well...you tell me!

eh bakit nga ba ganon? talaga bang antisocial ako?

ayon kay Jong, ako na yata ang isa sa pinakakilalang personalidad sa mundo ( echoz! ). kasi, parang natural na sa kin ang maging palabati at chikadora. kaya nga pag nasa hotel kami, hindi lilipas ang araw na walang babati sa kin. ganun ako ka-sociable. hindi nga ako mahirap pakisamahan eh.

ok, i admit, sobrang workaholic ako to the highest level. Mitz told me na wala na akong time to do "romantic stuffs". haaaaayyy, i can not blame anybody, not even myself kung bakit ganun. depression moment minsan kasi they're telling me na hanggang ganda na lang ako. wala daw pakinabang ang pagiging diyosa ko. sinasamba pero hindi minamahal...wehanonamanngayon??? sampalin ko kaya sila ng pera?! chos!

Points of View

i was in Sharjah yesterday. nakipag-eyeball ako sa mga bagets tsaka kay Beng. 48 years na rin kasi akong di naliligaw dun eh. nakisabay na ko kay Domeng kasi may pasok sya nung tanghali. at talaga namang naghintay ang walang hanggan sa sobrang katagalan ng pagdating ng carlift nya sa pangunguna ni Marie! avah, at talagang waiting in vain kame noh! kamustahin naman yun, davah!

anyway, back sa mga bagets. Zayed is looking better. mejo nag-mature na ng konti with signs of pimples due to puberty. ciempre, cuticle remover pa rin ang hombre. Sultan showed me his military uniform. Vengga ang otoko with matching certificate of participation yata yun na written in Arabic na pilit nyang pinababasa sa kin. Chenes davah? Buti nde ako buntis kundi, nakunan na koh! Sana chinese characters na lang pinabasa nya para naidemonstrate ko pa! Echos! Rashid, meanwhile is a bit tamer than before. Mejo hindi na nambooboogie wonderland. In touch na kasi yata sya sa kanyang feminine side. Charoz! Baka mag huramentado yun pag nabasa to! ahihihihi.

then, came the mudra. luka luka pa rin si Beng na kulang na lang eh may i twirl ng hair habang hinahanap si Basilio at Crispin. hehehehehe. bonding kame sa Chili's at pinagkwentuhan ang sangkatutak na exenang na-miss ko ( or more aptly, pinagdesisyunan kong ma-miss...). we talked about her lovelife na hindi ko maintindihan kung saan tutungo. but then, she's taking happiness as it comes eh. sabi nga nya, if one has to pay the price to feel it, then dapat i-feel lang. deadma na sa price to pay. sounds convincing davah?

kamustahin ko kaya yung mga units ko sa Psychology at pag-aralan ang statement ng potah? sabi kasi dun sa subject namin eh ang happiness daw, hindi brief moment lang. dapat may sustenance ( hindi sustagen! ). yun daw yung totoong happiness. meron pa ngang pyramid na inimbento para ipakita yung level of happiness ng isang tao. at nde daw maituturing na happiness ang panandaliang gratification o temporary "high". at eto pa ang ikinagulantang ng lola mo to the im-falling-from-my-seat level - wala daw totong pagmamahal na manggagaling from your partner. magre-reaction paper na sana ako pero bigla nyang sinabi na yung pagmamahal lang daw ng magulang sa anak ang matatawag na unconditional love. eh, agree na ako dun!

but then, iba iba talaga ang opinion ng tao eh. depende yan sa pinagdaanan mo sa buhay. meron akong nabasang book before. sabi dun sa libro, meron daw tatlong magkakapit bahay na nasa loob lang daw ng bahay ( ciempre, chika lang yun for the sake of arriving sa moral of the story ). tapos, may nagtanong daw sa kanila kung ano ba ang kulay ng paligid sa labas.

yung neighborhood # 1, green glass daw ang bintana nya. kaya, kapag tinanong mo daw cia kung ano yung kulay ng kapaligiran sa labas, sasabihin daw nya green ( at papatay sya ng kokontra dito! ).

tapos, si neighborhood # 2, red naman ang windows explorer ( bongga! ). kaya, red ang kanyang expectation sa paligid.

at si neighborhood # 3 naman, blue. kaya, may i sing sya ng bluer than blue, sadder than sad...

ciempre, ang moral of the story eh, wag maglagay ng bintanang may colors of the rainbow kung hindi ka badessa mae! ahihihihi

seriously, ang moral of the story eh, go out and seek the truth. find out what's really out there for yourself. kasi, other people would have a different perspective on one situation eh. like, going back to the neighborhood, bawat isa iba ang alam na truth. kasi, yun na yung kinagisnan nya. yun na yung totoo para sa kanya. you might believe either one or all of the them. pwede mong sabihin na, ah eh, oo nga! red ang halaman sa labas, or green yung mga batang naglalaro. pero dapat, seek the truth.

pero sa istorya, mas bigyang pansin natin yung mas importante nating matutunan - na ang opinyon, pwedeng mabago at dapat meron tayong sariling opinion at kaya nating panindigan yun without insisting it to others! nagulo ka noh?

ganito yun, granting na lumabas ka na nga at nakita mo na hindi red o green o blue ang kapaligiran, what makes you think na papayag ang tatlong neighbors na tama ka? ciempre, mga praning nga sila eh kaya kahit sabihin mo na there's a lot more colors out there than the tint of your window eh tatawanan ka lang nila ng mala-Bella Flores halakhak. at, swerte mo na yun kasi humalakhak lang. eh kung humalakhak na may kasamang pang-aapi at poot? at nagkataon pa na ang iba pang neighbors eh si Celia Rodriguez at si Gladys Reyes? magtago ka na, davah!

kaya, importante na meron kang sariling disposisyon. at wag itung ipipilit. tama nang alam mo ang totoo. pag sinabi mo sa mga neighbors na " oy, aling Bella! alam mo ba na iba pala ang kulay ng paligid kapag lumabas ka?" at nagmaganda pa rin sila, eh wag mo nang problemahin. may mga tao talagang kahit idarang mo sa apoy eh hindi malulusaw...saan ka pa naman davah?

Of Naruto and Mont Blanc

this happened 2 days ago. ngayon ko lang pi-nost. bakit kase masyadong manadya ang pagkakataon. pag hinahanap mo, laging wala. pag inumpisahan mo nang iwasan, lagi mo namang nakikita. hay naku!

im giving up...

i woke up a little late today. so, normal routine - toothbrush, shower, dress up, super ayos sa sarili na kulang na lang eh daigin ang kinang ng ginto...then, im off to work. as always, damang dama ko ang paglalakad sa kalye wearing my uber fab mont blanc shades. of course, pag ganito na kaganda ang lola nyo, I can't help it if people keeps staring at me. ganun kabongga na kahit ako eh napapatingin sa sarili ko...echos!

nung malapit na ako sa entrance ng galleria entrance, parang may nagbabadyang exena with Naruto. Actually, nakita ko na cia mejo malayo pa lang. Eh di ba nga, may I decide na ako na i-foforget ko na cia. So, un! Naisip ko na lang na mag-detour at dumaan ng Galleria entrance instead na sa employee entrance para nde kami magkasalubong. So, ok na. Plantsado na ang plano ko. Tamang tama naman na dumaan ang staff bus bago ako tumawid, so alangan namang banggain ko, davah! Nde ko kaya yon lalo na pag nde ko dala ang batong buhay, choz!

Eto ka ngayon. Dahil mejo nagmabagal na magpaandar yung bus ( na feeling yata eh love bus ang eksena ) , na-sight ako ng lolo mo! Nde ko alam kung nakita na nya ako bago pa yon at di ko rin alam kung nahalata nya na umiwas ako. Pero, pagkaraan ng bus, super tawid ako with matching pagmamadali on the side para kunwari im in a rush, rush at hindi pwedeng istorbohin! Nang biglang...


Naruto: Marvin! ( with echo from the yungib )

Marvin: ( nilingon pero silence of the lamb lang )

Naruto: Wait! ( potah! wait? wait for what? for you? im tired! im sooooo tired of waiting...i need to hide! )

Marvin:(pointing sa wrist to allude time ) what? im late! ( eh nakalapit na cia noh! so, san pa ko tatakbo? )

Naruto: Just a second...Can I ask you something?

Marvin:( Eh di ask! ) What? Im running late... ( asus! si baklah! umiiral na naman...)

Naruto: Regarding this breakfast adjustment...do I need to get a signature?

Marvin: ( Hala! Eh pauwi ka na kaya noh? Kung kailangan mo man ng signature dun, di ka rin naman babalik para magpa-sign lang noh! Dapat ka na yatang arestuhin sa sobrang pagpapa-cute mo! ) Ha? What breakfast adjustment? ( Expect pa nya na gumagana na agad ang battery ko! Eh di pa nga ako nag-be-breakfast nun! )

Naruto: The breakfast adjustment...you know...when the guest disputes the charge...do we need the manager's signature on the adjustment...? ( Basta, parang ganito yung tanong nya...)

Marvin: ( Feeling lost in transalation na talaga ako...) Ha? What breakfast adjustment? I don't understand... ( I need an interpreter! Echos!)

Naruto:You know, when a guest checks out...blah...blah...blah ( and super bonggang explanation talaga ang lolo mo with matching hand movements na parang sa Kapwa Ko, Mahal Ko... )

Marvin:( This time, gusto ko na ciang sakalin kasi nde ko naiintindihan ang tanong nya! Parang naramdaman ko na nde lang nya gustong pahirapan ang puso ko, gusto pa nyang magdugo ang utak ko to the hemorrhage level! ) Ah, eh, I don't know eh... ( ayun! di lumabas din! )

Naruto: ( siguro, nahalata na nya na tumira ako ng katol the previous night, so...) Ah, it's ok. Don't worry. Ok im going... ( sabay ikmile.. )

Marvin: ( Anak nang...Puuuliiiisssss! Arestuhin ang Hapon na itu! Ngayon na! Baka marami pa tung mabiktima sa pag-papa-cute nya! ) Ok! Bye!

Naruto: Ok!

...and about face na akech! Nde ko yata kinaya yung eksenang yun. Salamat sa Mont Blanc shades at mejo naitago ko ang aking damdamin. Kungdi, baka nakita na nya ang dugong dumaloy mula sa mga mata kech, charoz! Teka, wehanonamanngayon! Kahit kausapin nya ko, eh nakapag-decide naman na ko na i-forget na cia davah? Hmp! Subukan nya kong kausapin ulet...

siesta!

ayan! nagising ako kanina na wala sa mood magtrabajo kaya may i call ang lola mo kay Dorothy at may i dahilan na kesyo there's something wrong about me today ( as if naman hindi inborn ang pagiging rotten ko...) kaya i won't make it to the office. ciempre, dahil ang friendship ko eh mas maunawain pa kay Ate Charo, kinausap na lang nya amo ko for moi...

so, today...i ain't workin'!

Switch Offs & Trade Offs

a lot of things are happening to my life right now. all at the same time. have you ever been in a situation where you feel like you are floating and things just pop up everywhere and you can not grab anything to hold?

just a few weeks after i came back from vacation, parang dun nag-start lahat. i got this plan to take Mars ( di tunay na pangalan - we'll discuss about him some other time, there'd be plenty of stories about him so, that should stimulate the curiousity in you, hehehe) on December ( which is like, less than a month from now? fuckshet!!!panic room itu! ), then i got this flirty moment with Melay's friend ( Gotawk ), tapos may moment din si Naruto ( ang Hapon na bumihag sa puso ng lola nyo ). so you see, sa usapang pag-ibig section, wiz akech lost in translation ( i think im beginning to sound like a baklang parlorista...uh well, ). pero ciempre, deadma lang sa mga ganyang moment. ninormal ko lang lahat kasi nga focused ako sa career dahil ang assistant ng lola mo eh fly sa sarili nyang bansa. so, solo flight ako sa Receivables kaya di ko napagtuunan ng masigasig na atensyon ang mga bagay bagay na yan. feeling balanced life kasi ang drama ko nun, so yon!

so, without deciding kung sino nga ba ang tinimbang ngunit kulang sa tatlong otoko sa buhay ni valeria del valle, pinagpatuloy ko ang buhay ko...ending, 3 days ago, nasa Sahari ang diyosa at may i emote ako sa Ate Mitz nyo. ewan ko ba. parang feeling ko panandalian lang ang siglang idinulot sa kin ng pagiging Goddess of the Universe ko sa tatlong otoko na yun! kanina, emote to the max ako kay Jong kasi i finally decided to let go of Naruto kasi, tinext ko na cia ng ilang beses and ignore lang ang lolo mo. honestly, masakit sa bading yun kasi di talaga namin mage-get over yung pain of rejection cheverlou! then, kagabi, di ko na rin ni-reply-an yung text ni Gotawk sa 'ken kasi parang magtetext lang naman cia sa kin pag tinext ko muna cia...walang extra effort akong nakikita from him na mag-initiate ng sms...

si Mars naman, darating na cia dito. Jong advised na I should take everything slow and not to expect anything as if mamahalin nya akong bigla pagkita namin sa airport. well, in fairness, nde naman ako ganun. yung kay Mars eh matagal ko na rin namang nalugar ang sarili ko. masaya na ko na kaibigan nya ako...pero i still have to talk to him tungkol sa ginawa kong pag-amin sa feelings ko for him sa e-mail. nung nagkita kasi kame, parang wala naman ciang reaction...pero hindi ako patatahimikin ni Tessa Concencia at ni Bodie Budhi pag nde ko nalaman yung saloobin nya dun - chaka man o katanggap-tanggap lang.

tapos kanina naman, nag-resign na yung cost auditor namin. sa kin pinapasa yung posisyon. di ko nga alam kung matutuwa ako o magsasaksak na lang eh. Kasi naman parang sumobra namang masyado yung kaswertehan ko sa career at wala nang natirang positive energy sa house of love ko! hayyyy, sabi nga nila, you can't really have it all...ek ek nila! Matagal ko nang tinanggap na pakana lang yan ng mga taong bigo!

sabi ni Mitz, maswerte daw ako kasi walang complications yung life ko. I can do what I want kasi single nga. ala akong inaalalang kung anech anech - no bf to look after, no bf to give me problems, no bf to worry me, no bf to allocate the time to. NAMAAAAN! eh, minsan, gusto ko rin namang mag-worry,minsan gusto ko ring mag-allocate ng pagkarami-raming kong time, and minsan, gusto ko rin mag-alaga ng mahal ko at isolve ang problema nya in 2 seconds! kamustahin naman yun di ba?

buti pa nga si Ati Rene, may lovelife. merong nagbibigay ng problema sa kanya at nagpapasakit ng ulo nya pero ang kapalit naman eh may kayakap cia sa gabi. fine, mababaw na yun kung mababaw. pero, at the end of the day, susukatin pa ba natin ang lalim ng ating ngiti? ( eeekkkk, ako ba 'to? )

anyway, wala na 'kong magagawa. mukhang sa susunod na mga linggo eh nde ko na naman masisilayan ang blog ko kasi for sure, sangkatutak na training at nakakasuyang handover na naman ang magaganap. kelan naman kaya ako hahand-overan ng pagmamahal? ahiihihihi ( tama bang tumawa ako bilang pagtatapos? ) ewan...