minsan, we hold on to something too long enough dahil na rin sa nararamdaman nating affinity sa bawat saglit na tignan natin ito. we tend to look at and reminisce the past instead of learning from it kaya talagang minsan, anghirap bumitaw.
paninindigan ba tawag d'un?
hanggang sa maging dragging na ang bawat sitwasyon at panahon. hindi ka na maka-move on. hindi ka na nabubuhay sa present. dahil stubborn kang umaasa sa akala mo ay mababago rin isang araw.
marami kasi sa atin ang naniniwala sa kasabihang "kung saan ka nadapa..."
hindi natin nare-realize na mas importanteng maintindihan at malaman na minsan, may mga laban talaga na dapat nang isuko. na sa buhay, may mga laban na nakatadhana nang hindi natin maipapanalo.
ang mahalaga naman natuto ka. maaaring nalugmok ka pansamantala. pero ikaw pa rin ang pipili kung gaano katagal ang pansamantala, hindi ba?
hindi ba't marami ka na ring napalagpas na pagkakataon para mag-iba ang ikot ng mundo mo?
"sa pagpinid ng ating mga mata at sa muli nitong pagbukas, bakit hindi naman natin tignan ang sa simula't simula pa ay naghihintay lang na makita natin?"
Posts
oo nga kc lahat ng pangyayari at mangyayari sa buhay natin, may mga leksyon tayong matututunan, at kung paulit ulit na lng, mag-isip isip tau kc baka di pa rin natin magets ang aral...slow ba ;)
ReplyDeleteso when do we move on?
ReplyDeletewhen our heart finally understands that there's no turning back. :p
Marvin, are you okay?
ReplyDeleteAs much as possible I don't look back. Pinoys kasi are so laid back, the more we feel that way lalo tayong nagiging miserable. But there's nothing really wrong with that. Natuto na ata ako sa mga Chinese na "forward always look forward". Yung every second, minute, hours of the day ay importante.
Emotional ba talaga lagi tayong mga Pinoys?
@ jong,
ReplyDeleteor minsan, talagang ayaw lang nating ma-gets ang aral...stagnation.
@ flamindevil,
when do we move on? now! ganun naman tlga dpat lagi ang sagot eh. marami lang tlga tayong inarte at dahilan para ma-prolong ang pagiging "drama queens" natin...para lang ramdamin natin yung napapanood natin sa mga teleserye na "moments". ;-)
@ k.noizki,
am i ok? uhmm, semi. :-)
emotional ba tlga lgi tayong mga pinoys? uhmm, mahirap mag-generalize. mahilig lang siguro tayong mag-embrace ng kalungkutan kase yun yung lagi nating napapanood sa tv - ung bida laging ganun...eh di ba lahat gustong maging bida? so ganun! same path.
Oist mare, anong nakain mo? bakit ganyan ang post mo?
ReplyDeleteAnyway, tama ka, may mga laban talaga na nakatadhana para tayo ay masawi. But it's the lesson that we gain that counts.
Ako, I learned to let go of Fake Friends mare, wahahaha..
Pero, saan ba tungkol ang post mo? Alin ung natutunan mo ng bitawan ngaun?
@ mareng madz,
ReplyDeletewala nga akong "nakain" kea ganyan ang post ko. hitik sa hinanakit. at, hindi ko pa nga natututunang "bitawan", nawala na agad! hahahahha! choz lang mare! :-p
hahaha, mare, nawala? lumipad? ahihihi..
ReplyDeletekaya mo 'yan, dito lang ako, diyan ka lang :D
@ mareng madz,
ReplyDeletelols! uu mare! nwala, lumipad at dumapo sa puno ng bayabas! ahihihihi
grabeh... patama naman po masyado yung mga sinabi niyo.. tagos sa laman...
ReplyDeletepero totoo po lahat yun... maraming may alam nang mga nabanggit mo pero tulad ko kung napamahal ka na kasi sa isang tao at isang bagay pipilitin mong wag makinig sa mga bagay na feeling mo ay ikasasakit ng puso mo not knowing na kapag ienembrace natin ang pagparaya na ito eh may mas maganda pang mangyayari s abuhay na tin.
agree din pala ako sa sinabi ni rye..
nice one... ;-)
mareee, ay, baka nasa puno ng bayabas namin, hanapin ko at ibabalik ko sau :D
ReplyDeletehappy ako, kasi in love ako :D OMG, 8 years na akong happy, hahaha
true there are battles in this life that are destined for us to win and some are to lose,tama ka ang mahalaga natuto tayo dito and move on with our lives
ReplyDelete@ yhen1027,
ReplyDeletelike what i said, tayo pa rin ang pipili kung hanggang saan ang pansamantala..gusto kong paniwalaan na bawat isa sa atin ay darating sa oras na magigising tayo ng kusa. may iba lang talaga na "puyat" kaya "late" na gumising. ;-)
@ mareng madz,
kaw tlga! magdididikit nga ako sa 'yo ng mahawa naman ako kahit konti lang. hihihi
@ Mac Callister,
gusto ko 'yang paniniwalang 'yan. isa sa mga pampalubag loob sa buhay na minsan, ikaka-save ng sanity natin. :-)
bakit hindi mo maisip na madaming nagmamahal sayo?
ReplyDeletepuro kalungkutan kasi ang nag de dwell sa taong hirap maka move on e.
oo tao ka, tao tayu pero may bukas pa at sisikat pa ang araw kaya tama na ang pagpapakalugmok.
challenge urself. kung hindi mo susubukan, PAANO KA SASAYA?
sige mare, hahawaan kita ng swine flu :D
ReplyDeleteinvite kita sa bday ni paulo :P
@ dencios,
ReplyDeletearay! hahaha. well, one step at a time...i will get there. :-)
@ mareng madz,
libre ba ang air ticket? hihihi. i wish pau and u a wonderful year ahead! :-)
Congratulations to all those who watch for the success of this wonderful blog!
ReplyDeleteKahanga-hangang trabaho! Ito ang uri ng impormasyon na dapat ibahagi sa buong net. Nakakahiya Google para sa hindi na positioning ang post na ito sa itaas! Halika sa paglipas at humingi ng payo mula sa aking website. Salamat =)
ReplyDelete