Take a Bow

gusto ko sanang umpisahan 'tong article na 'to na dinedepensahan yung sarili ko kung baket wala akong entry sa blog ko nang matagal na panahon...kaya lang, naisip ko na sanay naman na siguro sa akin yung mga nagbabasa netu, kaya dead maru na lang! ahihihih


ang totoo, hindi naman masaya tong ilalathala ko...kung tutuusin, isa itong nakaka-sad na karanasan...tungkol ito sa pamamaalam sa isang tao bilang kaibigan at pagtanggap sa kanya bilang isa na lamang kakilala ( ahehehehhe! ang lufet nun ah! teka lang! seryoso nga kunwari ako eh...)

anyway, back to the sadness mood...dapat may music di ba? gusto ko yung "take a bow" ni Rihanna kasi tamang tama yun para sa situation namin ng "dati kong friend"...

you look so dumb right now ( si Rihanna talaga, wala naman akong sinabing ganyan ah! )
standin' outside my house ( outside my room lang pala dapat...)
tryin' to apologize ( toinks! nde pla cia nag-aapologize...)
you're so ugly when you cry ( no comment, d ko p cia nkitang umiyak...ahehehehe)
please, just cut it out!!!!! ( dinagdag ko na lang yung exclamation point...effect!!!!)

ako kasi yung tipo ng tao na madaling kausapin tungkol sa mga bagay bagay sa mundo. feeling ko, madali kong makuha ang loob ng kahit na sinong tao, kahit na yung nakasakay ko lang sa public transportation or yung nakita ko lang sa supermarket na may hinaing sa buhay parang feel na feel nilang maghinga ng hinaing nila sa mundo sa akin...para bang nababawasan yung sama ng loob nila kapag naihihinga nila sa akin yun...ewan ko ba...gift ko siguro yon...ahehehehe...tingin siguro nila sa ken eh malaking sponge - ke si SpongeBob pa yan o sponge ng scotch brite, keri na rin!

hmph! hindi na kasi sila nagtitinda ng CY Gabriel dito kaya ganyan eh... (oo nga 'te... )
eto namang driver na itu, ambilis bilis magpatakbo! ( oo nga, nakakakaba... )
bakit ba kasi hindi nila buksan yung isang gate para naman lumuwag ang pila, di ba?? ( oo nga, pwede naman yata eh...di ako ka-sure...ahihihi )
sana hindi ganito, hindi ganyan para naman ok ang lahat! ( ahehehehe, si Ate naman, makapagreklamo lang, kahit ano na lang! aheheheh )

hay naku! basta, talent ko yan...yung mag-absorb ng mga hinanakit...pero hindi yan yung punto ko...andami ko kasing segue eh! pag nakita nyo kasi ako, mukha akong approachable...hindi ako namamahiya ng tao...at higit sa lahat, sensible ang mga opinyon ko sa buhay! ahihihihihi...magbuhat daw talaga ako ng sarili kong bangko noh! well, certified naman na kasi yan ng united colors of friendships ko!

kasi, magaling akong makiramdam...sabi ni Jong, may sixth sense daw ako...minsan, pag naiinis cia sa ken, may sa maligno raw ako kaya kung ano anong bagay ang nararamdaman ko...kasi, may point sa buhay ko na bigla ko na lang malalaman yung mangyayari o kaya sasabihin ko sa kanya na ganito ganyan tapos yun nga yung magaganap...pero hindi ko pwedeng pilitin yung gift na yun...kusa ko na lang ciang mararamdaman...taruzh no?

pero more than the pakiramdam na ganyan, napakagaling kong magbasa ng ikinikilos ng isang tao, lalo na ng kaibigan ko! nde ko sinasabing super accurate ako all the times pero ramdam ko kung nagsisinungaling ang kausap ko...magaling akong magobserba nang hindi nila nalalaman or nahahalata na inoobserbahan ko sila...kaya, most of the times eh nakakatalisod ako ng mga sikretong hindi ko naman sinasadyang malaman...

kaya hindi ako basta basta nagagago ng kahit sino...kasi, psycho nga ako...pero, gift ko yan kaya thankful ako at nalalaman ko kung sino yung mga taong totoo ang pakikitungo sa akin...

kasi, ang pinakaayoko eh yung taong nagsisinungaling...lalo na kung mabubuking ko rin naman...well, totoong nagsisinungaling din ako minsan...pero hindi kasi mabigat yung kasinungalingan na yon...tsaka, sinisiguro kong wala namang dalang pasakit yun sa taong hindi ko sinabihan ng totoo...pero hanggat maaari, hindi ako nagsisinungaling sa mga taong mahal ko at pinapahalagahan ko tulad ng pamilya ko at mga kaibigan ko...kasi, pagdating sa kanila, wala naman akong dapat itago dahil kilala nila ako at alam kong mas matatanggap nila ang sabihin ko ang totoo kahit na masakit pa yun kesa magsinungaling ako sa kanila...minsan, sa sobrang tuloy tuloy ng bibig ko, huli na kung marealize ko na dapat hindi ko na lang sinabi para hindi na sila masaktan...pero later on, maiisip ko rin na yung pagsasabi ko ng totoo ang naglalapit sa amin sa isa't isa eh...kaya hindi ako mapakali kapag meron akong tinatagong kasinungalingan...at ayoko, as in AYOKO ng ganong feeling...dahil sa bandang huli, sarili ko lang rin naman ang pinaglalaruan ko sa hindi pagsasabi ng totoo...

don't tell me you're sorry coz you're not ( nde nman cia nag-sorry eh...wala naman daw dahilan...aheeheheh...well )
baby when I know you're only sorry you got caught ( ay! caught! as in caught in the act? ewan ko...ahihihihi )

andami ko nang naisulat pero siguro, iniisip mo na kung ano yung nagawa nya sa ken noh? ahihihihi...ang masasabi ko, magaling siyang magpaikot ng tao at magpretend na wala ciang iniisip na masama o ikagi-guilty nya pero basang basa ko cia...the eyes would always give anyone away...

coz you put on quite a show
really had me going
now it's time to go
curtain's finally closing
that was quite a show, very entertaining
but it's over now
go on and take a bow

basta, ang masasabi ko lang eh...

huwag magbibitiw ng salita na hindi naman kayang panindigan...kasi, nagiging kasinungalingan ito...
huwag mong panindigang hindi mo na gagawin ang isang bagay kung di mo naman kaya...dahil pag ginawa mo, lalabas kang katawa tawa...
huwag tataluhin ang kaibigan...kung talagang kaibigan mo cia...dahil nagmumukha kang traydor...(toinks! mabigat to ah! ) sige, back fighter na lang...
huwag kang gagawa ng ika-sisira ng pagkakaibigan nyo tapos hihingi ka ng eksplanasyon...baka magmukha kang ipokrita...
huwag kang mag-expect na matapos mong gawin ang mga nabanggit eh pareho pa rin ang ikot ng mundo...dahil lahat ay babalik rin sa yo...


and the award for the best liar goes to you ( you deserve it, pagawa kitang trophy? )
for making me believe that you can be faithful to me ( well, tinapos ko na pagkakaibigan natin... )
let's hear your speech now


sayang, you were my friend...i treated you like one, counted you as one...im disappointed kasi ganito ang nangyari pero im happy kasi i've known you early on...alam ko wala naman akong ginawang masama sa 'yo, pero you still felt na I could acdept what you have done...sorry, I can't...


how about a round of applause?
a standing ovation?